تاریخچه طب کار 1

همزمان با شکل گیري و تکامل تمدن بشري و آغاز فعالیتهاي شغلی، مخاطرات شغلی آنها نیز ایجاد شده است. حاصل این مخاطرات، بیماریهاي گوناگون شغلی است که بیشتر آنها غیرقابل درمان، ولی قابل پیشگیري هستند. شناخت علمی و آکادمیک از این بیماریها توسط برناردینو رامازینی، پزشک ایتالیایی و پدر طب کار نوین، با نوشتن کتاب بیماریهاي کارگران شروع شد. De Morbis Artificum Diatriba (1633)

رامازینی نخستین پزشکی است که به توصیف مشاغل گوناگون و بیماريهاي ناشی از آن پرداخته است. به موازات رشد و توسعه تکنولوژي و افزایش مواجهات زیان آورمحیط کار، گرایش و توجه به بیماریهاي شغلی و طب کار به عنوان یک رشته تخصصی در علوم پزشکی افزایش یافت. در سال 1904 اولین کلینیکهای طب کار در ایتالیا و سایر نقاط اروپا شروع به فعالیت نمودند.
در بیان پیشینه تاریخی طب کار در ایران، میتوان به توجه پزشک حاذق ایرانی محمد بن زکریاي رازي به شغل بیماران در زمان مداواي آنها اشاره کرد. در بسیاري از بیمارانی که وي با جزییات شرح داده است، به شغل آنها نیز توجه داشته و آن را در نوشته هاي خود ذکر کرده است.

سابقه استفاده از عناوین طب کار، طب صنعتی و مشابه آن در ایران به بیش از هشت دهه قبل بازمیگردد. یکی از واحدهای پزشکی مهم در ابتداي تاسیس اولین مرکز صنعتی کشور یعنی پالایشگاه آبادان، اداره طب صنعتی بوده است.